زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

عام و خاص





اصطلاح جامع مباحث مشترک و اختصاصی هر یک از عام و خاص را عام و خاص می‌گویند.


۱ - تعریف



عام، در لغت به معنای شامل شدن و فراگیری، و خاص، به معنای ویژه بودن و عدم فراگیری است.

۲ - پیشینه



درباره علت به وجود آمدن اصطلاح عام و خاص چنین گفته شده است:
۱ سیره عالمان اصولی این است که مباحث عام و مباحث خاص را زیر نام " عام و خاص" می‌آورند.
۲ وجود بحث‌های مشترک نیز علتی دیگر برای اخذ اصطلاح " عام و خاص" به شمار می‌آید.
۳ با اخذ این اصطلاح، می‌توان به بسیاری از اصطلاح‌ها، نظم منطقی بخشید؛ برای مثال، اصطلاح عام، خاص، عام و خاص مطلق، و عام و خاص من وجه را می‌توان به عنوان زیر مجموعه آن قرار داد و نظم منطقی میان مباحث آن‌ها برقرار نمود. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۴۴۰.    
[۶] زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
[۷] محمدی، ابو الحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی ‌یا اصول فقه، ص۸۲.
[۱۰] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۸، ص۸۸-۸۹.
[۱۱] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۸، ص۱۰۳.


۳ - پانویس


 
۱. مشکینی، علی، تحریر المعالم فی اصول الفقه، ص۹۷.    
۲.
۳. صاحب معالم، حسن بن زین الدین، معالم الدین و ملاذ المجتهدین، ص ۱۰۰.    
۴. علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۱۱۷.    
۵. میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج۱، ص۱۹۲.    
۶. زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
۷. محمدی، ابو الحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی ‌یا اصول فقه، ص۸۲.
۸. شهید ثانی، زین الدین بن علی، تمهید القواعد، ص۱۴۷.    
۹. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص ۲۱۷.    
۱۰. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۸، ص۸۸-۸۹.
۱۱. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۸، ص۱۰۳.
۱۲. سبحانی، جعفر، الموجزفی اصول الفقه، ج۱،۲، ص۱۸۵.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۱۷۲-۱۷۶.    


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «عام و خاص».


رده‌های این صفحه : اصول فقه | عام و خاص | مباحث الفاظ




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.